Oli ennen kyläs pappi
Oli ennen kyläs pappi, eli akan kel. Sanotah, oli kyläs rozvo Homorozvo. Pappi sanou:
- Minä en usko Homorozvua kui vois, sanou, meijän samvuaran ottua čuajun juvves stolal. Äski rubezin uskomah, a silleh minä en usko, sanou, čto on moine rozvo kyläs.
Ruvetah čuajuu juomah. Rozvo menöy kalmižimual, ottau pokoiniekan ristan. Menöy, taloin arrol ottau poštelit, panou ristah poštelit. Tuou ikkunan tuakse da häilyttäy. Čurah dai toizeh häilyttäy poštelii ristan kel. Pappi akanke kui hyppäi:
-Avoi, pokoiniekku tuli, pokoiniekku.
Varavuttih:
-Iäre lähtemmö muate.
Häi tulou Homorozvo, dai ikkunan ottau dai samvuaran ottau dai iäreh lähtöy.
Tossupiän pappi sanou:
-Tottu on Homorozvu kyläs, sanou, kui samvuaran stolalpäi otti. No samvuaran hos otti, ga vois kui perinän ottua, sanou, bokan ual ga. Se olis Homorozvua. Samvuaran hoz otti ga.
A Homorozvo kuundelou. Tossupiän muate rubiemah ruvetah, Homorozvo kravatin ual. Enne veräjii salbuvua menöy. Kravatin ual menöy, hyčyttäy. Veräit salvatah. A papin akku sevoittau taiginua nižuh. Uinotah muate, Homorozvo lähtöy, taiginan ottau, nižutaiginan da ražmuat piäh kuadau papil da papin akal. Tukat vastakkah jamoh. Jalgivutah kui, ga pappi sanou:
- Muatušku, sinä tukis jiet.
Akku sanou:
- Buat’ušku, sinä tukis jiet.
Lähtettih yhtes tukat, ražmot kuivettih piäh. Pezemäh kuhn’al piät. Homorozvo sil aigua poštelin ottau dai ikkunas lykkäy dai iäres matkua. Tullah järilleh – eule perinöi ual.
- Se on, sanou, Homorozvo. Kui voi nenga akku eliä, sanou, den’gat ottua.
- Den’gua ei pie, sanou.
A Homorozvo kuundelou.
Akal sanou:
- Den’gat ollah karzinpordahien ual pannut muah. Minul, sanou, kägei ottua Jumal taivahah, ga sinä vai älä Homorozvol den’goi jievi. Kui minuu Jumal taivahah ottanou.
A Homorozvo kuundelou. Yöl gu menöy kolokol’n’ah, kos storožu salbuau kirikön, ga häi Homorozvo kirikköh vizahtuate. Yöl menöy kolokol’n’ah, zvoniu, zvoniu kellojallois, ylen äijäl zvoniu.
- Mi nygöi čuuduo rodih, kiriköt zvonitah.
Pappi hyppäilöy, sinne menöy, ga mužikku kellojallois.
- Midä zvonit?
- Ga tulin taivahah ottamah Jumalluo. Tuo vai, sanou, lujat poštelit.
Menöy pappi akalluouml
- Anna, muatušku, sanou, poštelit. Minuu tuldih, sanou, taivahah ottamah Jumalalluo. Pošteliloih panou, sanou, Jumal da minuu pošteliloin kel työndäy.
Dai menöy kellojalgoih pošteliloinkel pappi. Homorozvo panou papin pošteliloh da työndäy yksis pordahis. Pordahiz kui työndäy alahakse, pappi vongyy:
- Oi-voi-voi, sattoimmos.
- Älä vongu, älä vongu, pilvilöih koskettois, pilvilöih.
Toizis pordahis työneldäy Homorozvo.
- Oi-voi-voi, sattoimmos!
- Älä vongu, älä, pilvilöih, pilvilöih koskettos.
Kolmandis pordahis työndäy. Pappi sattoihes äijäl. Otti papin Homorozvo da viey liäväh vazalluo da lambahan luo. Sie pošteliloin kel hyčyttäy. Huondeksel gu papin akku gu nouzou, menöy liäväh syömisty andamah gauml
- Mi tämä tukku sie on poštelilois?
Rubei kolottimah, ga pappi sie.
- Ga kuzbo minä olen?
- Sinä liäväs.
Ottau papin akku, viey papin päčinkorvah. Ei voi nimidä pappi, muga sattoihes.
Tulou mužikku pertih. Ei tietä ken on. A pappi on päčinkorval. Sanou, mužikku se sanou:
- Midäbo, buat’ušku, eigo voi?
A papin akku sanou:
- Ole vaikkaine ku sattoihes ylen äijäl, sanou. Jumal tuli taivahah ottamah. En tiijä kui häi bluudih liäväh, sattoih.
- Ga minä, sanou, spruavin, mužikku sanou papile, terväh spruavin.
Papin akku ku tartui:
- Kui sinä spruavizit, sanou? Ylen rakkahal, sanou, andaizin.
- Spruavin. Mene suata kaksi lähtetty pitkie randah. Minä työnän, sanou, papin lähtes, toizes vien. Dai, sanou, häi roiteh terveh dai eluo tulou.
Pappi pannan pošteliloih, lähtiet luajitah. Dai vie Homorozvo lähtieh.
- Kirgua, sanou, buli-buli-buruh! Täs oli tavarat!
Papin gu panou lähtieh, pappi vai kergiey kirrata bul-bul. A tavarua ei kerrinnyh kirrata. Pappi sinne i joudui toizeh lähtieh, ei ni Homorozvo vedänyh. Da papin akku Homorozvon kel rubei elämäh omassah kodih.
|
Oli ennen kyläs pappi
