La istuun ilokivelle (Сяду на веселый камень)

La istuun ilokivelle,
laattiin laulukankkaha,
lasen suuni laulamaha,
itseni iloitsomaa.
Suu lauloi, syväm murehti,
silmät vettä veeretti.
Mitä miun on meeloissani,
kuta, kurjoi, keeloissa?
Vakka syttä ja varija,
seegla syttä syttymätä.
Ai miä poloine piika,
ai miä polonalaine,
ei miun laulella pittäisi,
iloella ensikähä.

Сяду на веселый камень,
на певческую выйду поляну,
уста свои заставлю петь,
себя заставлю веселиться.
Уста пели, а сердце грустило,
из очей катились слезы.
Что на сердце у меня,
о чем слова у горемыки?
Короб там углей горящих,
полное сито головешек.
Ох я бедная девица,
ох я бедная бедняжка,
мне бы петь совсем не надо,
вовсе бы не веселиться.